GRUNEWEG MARTIN, dominikanin, kronikarz
| < Poprzednie | Następne > |
MARTIN GRUNEWEG (24 IV 1562 Gdańsk – po 1606, Płock?), dominikanin, kronikarz. Pochodził ze średniozamożnej, luterańskiej rodziny gdańskich kramarzy z Głównego Miasta ( luteranie). Pradziadem był Jacob Lubbe, kramarz, autor XV-wiecznej kroniki, znanej dzięki Grunewegowi, który umieścił manuskrypt w swoich zapiskach. Przez matkę spokrewniony z jednym z pierwszych luterańskich kaznodziei w Gdańsku, Jacobem Knadem.
W latach 1578–1582 na naukach w Warszawie, u kupca norymberskiego Georga Kerstnera. W celach handlowych odwiedzał z kupcami ormiańskimi Wielkie Księstwo Moskiewskie, Śląsk, Bałkany, Stambuł, kraje austriackie, Rzym i Wenecję. W 1594 przeszedł na katolicyzm i wstąpił we Lwowie do zakonu dominikanów. Od 1601 w klasztorze w Płocku, spisał w formie kroniki pamiątki rodzinne, wspomnienia z podróży, teksty quasi-teologiczne dające wiedzę o życiu w Gdańsku lat 60. i 70. XVI wieku.
W kronice wielokrotnie porównywał Gdańsk z Wenecją, podkreślając albo wyższość albo równorzędność gdańskich budowli i miejsc: kościół Najświętszej Marii Panny zachwycał go bardziej niż bazylika św. Marka, Długi Targ uważał za to samo co Plac św. Marka, a Ratusz Głównego Miasta w niczym nie ustępował w jego oczach ratuszowi weneckiemu.
