ELLERT HENRYK, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
HENRYK ELLERT (27 XII 1908 Białystok – 19 III 1970 Gdańsk) farmaceuta, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Jana (zm. 1948), technika, pracownika Polskich Kolei Państwowych (pracował między innymi w Rosji (Moskwie) i Chinach (Mandżuria)), i Aleksandry z domu Sawickiej (zm. 1945). Brat Anny, lekarza-pediatry; Heleny, niepełnosprawnej Julii, Jana, księdza katolickiego, profesora teologii Uniwersytetu Wileńskiego, pozostałego po 1945 na Wileńszczyźnie, i Kazimierza, adwokata.
W latach 1914–1917 uczęszczał do szkoły podstawowej w Moskwie, w 1919–1929 kontynuował naukę w Gimnazjum Humanistycznym w Białymstoku. W 1929 zdał egzamin dojrzałości, w 1934 ukończył studia na Oddziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Stefana Batorego (USB) w Wilnie, magister farmacji. Od 1934 młodszy asystent w Katedrze Chemii Farmaceutycznej USB, od 1937 starszy asystent. W 1938 przebywał na stypendium w Katedrze Chemii Farmaceutycznej Uniwersytetu Poznańskiego.
Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Wilnie. W 1941 był kierownikiem apteki w Szpitalu Gruźliczym, w latach 1941–1944 kierownikiem Wydziału Farmaceutyczno-Dentystycznego Wytwórni Chemicznej w Wilnie. Jednocześnie w 1942–1944 pracował w aptece społecznej w Niemenczynie pod Wilnem na stanowisku pultranta, w 1944 został kierownikiem litewskiego Laboratorium Kontrolno-Analitycznego. Brał udział w tajnym nauczaniu dawnego Wydziału Lekarskiego USB.
W 1945 w Białymstoku, pracował w Wydziale Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego na stanowisku inspektora farmaceutycznego. W 1947 przeniesiony do Poznania, był kierownikiem laboratorium fitochemicznego Państwowego Instytutu Naukowego Leczniczych Surowców Roślinnych. W 1948, na podstawie dysertacji Badania własności fizyko-chemicznych i toksyczności oleju z nasion Datura stramonium I. wyekstrahowanych eterem naftowym (promotor Franciszek Adamanis), doktor nauk farmaceutycznych.
W Gdańsku od 1948, po doktoracie, rozpoczął pracę jako kierownik Katedry Chemii Farmaceutycznej Wydziału Farmaceutycznego AMG, pełnił również funkcję opiekuna Katedry Chemii Toksykologicznej. W latach 1948–1952 był też kierownikiem Stacji Naukowo-Doświadczalnej Instytutu w Gdańsku. Od 1954 docent. Od 1959 prowadził kursy doszkalające dla farmaceutów w Studium Doskonalenia Lekarzy przy AMG. Od 1961 profesor nadzwyczajny (tytularny) i członek Komisji Farmakopei Polskiej. W 1962 przebywał na stypendium naukowym w uczelniach farmaceutycznych w Moskwie i Leningradzie.
W Polsce był prekursorem oznaczania leków w środowiskach niewodnych. Był członkiem Akademickiego Towarzystwa Farmaceutycznego USB w Wilnie, w latach 1934–1939 Związku Asystentów Szkół Akademickich, od 1946 Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia, w latach 1949–1951 prezesem oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, w 1963–1965 przewodniczącym Wydziału III, Nauk Matematyczno-Fizyczno-Chemicznych, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1968).
Od ślubu w Wilnie 30 III 1937 żonaty był z Tacjanną (Tatiana) z domu Sorogożską, doktorem nauk farmaceutycznych AMG, ojciec Janiny Heleny Ellert-Żygadłowskiej (ur. 6 IV 1938), lekarki. Zmarł na nowotwór trzustki, pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko. Jego imię nosi jedna z gdańskich aptek.
