DÖBLIN ADOLF, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
ADOLF DÖBLIN (5 IV 1843 Magdeburg – 12 I 1924 Berlin), pastor, urzędnik państwowy. Ukończył gimnazjum (Pädagogium zum Kloster Unser Lieben Frauen (Liebfrau)/ Pedagogium przy klasztorze Matki Boskiej) w Magdeburgu i studia teologiczne na uniwersytecie w Halle (1861–1864). W 1865 zdał egzamin pro licentia concionandi (uprawnienia do głoszenia słowa Bożego), w 1867 pro rectoratu (uprawnienia nauczyciela) i pro ministerio (uprawnienia administratora parafii ewangelickiej), uczył w średniej szkole w Soldin (Myślibórz) i szkole średniej dla dziewcząt we Frankfurcie nad Odrą. W 1869 powołany na drugiego kaznodzieję kościoła św. Ducha w Magdeburgu i jednocześnie od Wielkanocy 1869 do Wielkanocy 1876 nauczyciel religii w średniej szkole rzemieślniczej. Od lipca 1876 pastor parafii św. Katarzyny w Magdeburgu. Od 1884 pastor katedry w Naumburgu i superintendent, od 1888 pastor kościoła św. Elżbiety w Berlinie oraz nadradca tamtejszego konsystorza.
Od 10 V 1893 do 11 IX 1911 pracował jako ewangelicki generalny superintendent prowincji Prusy Zachodnie z siedzibą w Gdańsku, powołany i wynagradzany przez władze państwowe. Był zwierzchnikiem Kościoła ewangelickiego w całej prowincji, zarządzał nim w imieniu cesarza (będącego głową Kościoła protestanckiego w Niemczech; luteranie). W 1894 został doktorem honoris causa uniwersytetu w Królewcu.
Jego biuro znajdowało się przy Schäferei 11 (ul. Szafarnia), w 1897 mieszkał przy Steindamm 9 (ul. Kamienna Grobla), w 1907 we Wrzeszczu przy Taubenweg 7 (ul. Pawłowskiego). Po 1911 przebywał na emeryturze w Berlinie.
Bibliografia:
Kössler Franz, Personenlexikon von Lehrern des 19. Jahrhunderts, Bd. Daase–Dzialas, Giessen 2008, s. 127.
