BOGUSŁAWSKI WALERIAN ROMUALD, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
WALERIAN ROMUALD BOGUSŁAWSKI (5 IV 1907 Gorzyce – 15 VI 2003 Gdańsk), lekarz, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W 1927 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Inowrocławiu i podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Był stypendystą Fundacji im. Karola Marcinkowskiego. W 1932 uzyskał absolutorium, a w 1933 dyplom lekarski. W tym samym roku podjął staż w Szpitalu Miejskim w Toruniu. Po jego ukończeniu rozpoczął pracę w charakterze lekarza domowego w Ubezpieczalni Społecznej w Gąsawie. W 1937 otrzymał tytuł doktora na podstawie rozprawy o występowaniu zachorowań na gruźlicę na wsi wielkopolskiej. W latach 1937–1938 odbył kurs higieny publicznej w Państwowej Szkole Higieny w Warszawie. W 1938 został lekarzem powiatowym w Żninie.
W czasie II wojny światowej zamieszkał w Warszawie, od 1940 należał do Tajnej Armii Polskiej (pseudonim Romuald), następnie do Armii Krajowej w VII obwodzie okręgu warszawskiego Obroża, w rejonie Marki. Pełnił funkcję referenta; od 1943 jako podporucznik czasów wojny był oficerem organizacyjnym, do którego zadań należało m.in. szkolenie patroli sanitarnych. Po upadku powstania warszawskiego zmobilizowany do Ludowego Wojska Polskiego, był dowódcą kompanii sanitarnej na stanowisku lekarza pułku.
W Gdańsku od 1945, był szefem służby zdrowia i naczelnym lekarzem garnizonu. W 1946 otrzymał stanowisko starszego asystenta w Katedrze i Zakładzie Higieny Akademii Lekarskiej. W 1950 został kierownikiem tej Katedry, od 1963 profesor nadzwyczajny AMG. W 1977 przeszedł na emeryturę.
Zajmował się zagadnieniami higieny, zdrowia publicznego, powiązań między klimatem a zdrowiem, wpływem ciśnienia atmosferycznego na fizjologię człowieka i oświetlenia na narząd wzroku. W 1966 przeprowadzał badania nad zdrowotnością ludności Gdańska. Był m.in. autorem polskich tabel nurkowych, opublikowanych w 1954 w ramach Prac Morskiego Instytutu Techniki. Był autorem i współautorem monografii Klimat Zatoki Gdańskiej i jego wpływ na biologię niektórych zakażeń kropelkowych (Warszawa 1950) i Zarysu higieny tropikalnej (wyd. 2: Warszawa 1968).
W AMG był przewodniczącym Senackiej Komisji do spraw Zdrowia Studentów, rzecznikiem dyscyplinarnym dla pracowników naukowo-dydaktycznych, w latach 1966–1968 kuratorem Zakładu Farmakologii. Członek Rady Naukowej Instytutów Medycyny Pracy w Łodzi i w Sosnowcu, Instytutu Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni, Rady Naukowo-Ekonomicznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (w latach 1974–1977 przewodniczący Wydziału II Nauk Biologicznych i Medycznych), Polskiego Towarzystwa Medycyny Pracy.
Odznaczony został Krzyżem Grunwaldzkim, Medalem za Udział w Walkach o Berlin (1972), Medalem 20-lecia Medycyny Pracy (1974), Medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1975), Medalami 30-lecia (1975), 40-lecia (1985) i 50-lecia (1995) Akademii Medycznej w Gdańsku, Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1985), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1972), „Za Zasługi dla Gdańska” (1973), złotą odznaką Polskiego Towarzystwa Higienicznego (1974), srebrną odznaką „Zasłużonemu Działaczowi Ligi Obrony Kraju” (1976). Otrzymał tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL (1975).
Żonaty był z Felicją z domu Mozolewską (22 V 1911 – 4 VI 2007 Gdańsk), ojciec Jana (ur. 1935), magistra inżyniera budownictwa lądowego, Wojciecha Waleriana, lekarza, i Bogdana (1941 – 21 XII 2018 Gdańsk), artysty malarza, absolwenta gdańskiej PWSSP w klasie prof. Stanisława Borysowskiego (1965), w młodości tworzącego plakaty do przedstawień teatrzyku BIM-BOM, uprawiającego rodzajowe malarstwo sztalugowe olejne, z powodzeniem próbującego różnych form (plakat, ilustracja) i technik (tempera, gwasz), znanego m.in. z cyklu pięćdziesięciu płócien, które wykonał na zlecenie Jorge Moralesa, marchanda osobiście związanego z Salvadorem Dali, ojca inżyniera dźwięku Radia Gdańsk Macieja Bogusławskiego. Pochowany 20 VI 2003 na cmentarzu Srebrzysko.
