BECKHER DANIEL, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
DANIEL BECKHER (Becker) (13 IX 1594 Gdańsk – 14 X 1653 Królewiec), lekarz. Pochodził z rodziny patrycjuszowskiej ► Starego Miasta (Kunze, około 1360 – około 1405, ławnik, rajca; Peter, około 1375 – około 1437, ławnik, rajca, burmistrz w latach 1419–1437; Jakob, około 1465 – 1520, ławnik). Syn kupca Johanna Beckhera (1557 – pochowany 1 II 1623 w ► kościele Najświętszej Marii Panny) i Barbary z domu Tidicaeus (pochowana 3 II 1614 tamże), miał dziewięcioro rodzeństwa.
W dzieciństwie wysłany do Polski w celu nauki języka polskiego. Po powrocie, w listopadzie 1610 zapisany został do gdańskiego ► Gimnazjum Akademickiego. W 23 II 1612, wraz z m.in. kolegą z Gimnazjum, gdańszczaninem Johannesem Schlothem (uczniem od czerwca 1611) zapisał się na uniwersytet w Królewcu, ale wrócił do Gdańska i jeszcze w 1615 pod opieką ► Joachima Oelhafa brał udział w gimnazjalnej dyspucie Sententiae vulgaris de usu lienis anascevastica. Od 1615 studiował medycynę w Marburgu, od 23 IV 1617 w Heidelbergu, od 25 VIII 1618 w Wittenberdze, od listopada 1620 w Rostocku, od 9 X 1623 w Królewcu. Po uzyskaniu w tymże 1623 licencjatu lekarz miejski w Królewcu, od 1625 fizyk (lekarz) miejski w Królewcu-Knipawie, 1627 lekarz elektora brandenburskiego. Od 1638 profesor medycyny i fizyki na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1639, 1643, 1647 i 1651 rektor tej uczelni. Z racji dokonań zwany przez królewieckiego poetą Simona Dacha (w wersach pod portretem) „pruskim Hipokratesem”, z podkreśleniem, że przeniósł sztukę lekarską z Gdańska do Prus (Książęcych).
Szczególną sławę przyniosła mu publikacja De cultrivoro Prussiaco observatio et curatio singularis (1636 i trzy kolejne wydania) o operacji otwarcia jamy brzusznej i wyjęciu z żołądka połkniętego przez 22-letniego pacjenta noża, dokonanej w Królewcu 9 VII 1635 przez pochodzącego z Gdańska chirurga Daniela Schwabe (pacjent przeżył). Jego uczniami w Królewcu byli m.in. ► Christian Rudenick i ► Georg Seger. Zmarł podczas epidemii dżumy w trakcie leczenia chorych.
Od 1624 żonaty był z Marią z domu Brutz z Wittenbergi, ojciec Daniela (5 I 1627 Królewiec – 6 I 1670 Królewiec), m.in. od 28 VII 1652 studenta w Strasburgu, także lekarza i rektor uniwersytetu w Królewcu.
Bibliografia:
Album Academiae Vitebergensis, Bd. 5, s. 96; www.deutsche-digitale-bibliothek.de.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 1, Leipzig 1910, s. 206, 276.
Die Matrikel der Universität Heidelberg, Bd. 2, berab. Gustav Toepke, Heidelberg 1886, s. 282.
Die Matrikel der Universität Rostock, hrsg. Adolph Hofmeister, Bd.3, Rostock 1893, s. 44.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 86.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valentina Schlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 80.
Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte ..., Bd. 1, Wien-Leipzig 1884, s. 356–357.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 22.
